زه د ځنګل،د سيند او غر ملګرى
فاروق فردا فاروق فردا

شپه ښكلوم،

 

 چې دتورتون زولنې

                    پر لاسو پښو يې پرهرونه كري

                                     او دا خاموشه چېرې آه نه باسي

ځنګل ښكلوم

              چې شين سكوت يې

                                                        دتورې شپې

                                          سرو پرهرونو پسې ساندې بولي.

سيند ښكلوم

                       چې دناپايه منزلونو په لور

                                              غټو ډبرو سره سر جنګوي

او نازوي په غبرګون

                                  د شېبو څاڅكي څاڅكي

سيند دځنګل د ناكرارو ترانو له پاره ساز غږوي

                           زما په غوږ كې زمزمې دي

                                                                      ددې شنو ترانو

چې ما له ځانه سره

                        وړي د ځنګل دنيا ته

                                                وړي مې دسين بهير ته

                                             وړي مي دغرونو دهسكونو

                                                                دوږمو غېږو ته.

غر ښكلوم

              چې هڅوي ځنګلونه

                                          او زيږوي سيندونه

د آړ سكوت غيږه كې

                                             ژوندون ته لار باسي

خپله په چوپو شونډو

                        د اوبو غاړې ښكلوي او

                                                    ماتوي پرې د كلونو تندې.

غر

                 سين

                                    ځنګل

دبويولو

                                نازلولو

                                                 ښكلولو دي ټول

ځكه همدوې د زمانې د بهير

دسهارونو دسينګار دناوې

دشنې ډولۍ كاروان ته

 دتورو شپو زړونو كې

 

                       دافقونو تر لمنو پورې

دهركليو ترانې غږوي

 زه دځنګل، د سين او غر ملګرى

1993

مسكو

 

 

 

 


January 8th, 2006


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
شعر،ادب و عرفان